Lente in Patagonië

Hola chicos!

Zoals jullie weten zijn wij intussen afgereisd naar het zuiden van Argentinië. Dit gedeelte van het land, waar wij nu al bijna 2 weken aan het rondreizen zijn, heet Patagonië. We kunnen jullie zeggen: Patagonië is Prachtig (met een grote P), en the place to be voor natuurliefhebbers. Het lijkt wel hoe meer wij naar het zuiden reizen, des te meer onze reis een ¨natuur¨-tintje krijgt en steeds minder een ¨cultuur¨-tintje. Werden we in Peru, Bolivia en Noord-Argentinië (Salta) nog ondergedompeld in de Inca-cultuur: hier is daar niets meer van te merken. Daar staat tegenover dat we ons steeds meer begeven in de NATUUR.

Patagonië is uitgestrekt met enorme afstanden tussen de stadjes (Patagonië alleen al is 15x groter dan Nederland!). Het gebied is verlaten, en kenmerkt zich door steppe-landschap, meren, bergen en grote gletsjers, kortom: schitterend. En nog een pluspunt: het is hier helemaal niet zo koud! Toen wij hierheen gingen, waren we bang voor winterse buien, maar we treffen hier een lekker lentezonnetje en zachte temperaturen. Van enkele Argentijnen hebben wij begrepen dat er momenteel een hittegolf heerst voor de tijd van het jaar (weliswaar een hittegolf van 22 graden). Alleen in Bariloche was het de eerste twee dagen wat koud, – zie vorige blog – maar dat komt waarschijnlijk door de overgang van superheet naar kouder weer... mietjes dat wij zijn! ;)

Alpengevoel in Bariloche

De afgelopen twee weken hebben wij weer genoten van een aantal leuke en mooie activiteiten. Om het verhaal chronologisch te houden, gaan we eerst terug naar Bariloche, het beginpunt van Patagonië, gelegen in het Lake District.

Bariloche is gebouwd in chaletstijl en ligt aan een groot meer, genaamd ¨Nahuel Huapi¨. Vanachter de raampjes van het hostel konden we van het meer en de achterliggende bergen met witte sneeuwtoppen genieten. Om het alpengevoel compleet te maken, hebben we zelfs gekaasfondued: heeeerlijk! O´ja, we sliepen in het lelijkste gebouw van heel Bariloche, in het penthouse op de bovenste (10e) verdieping. Het hostel was overigens een heel gezellig hostel. Het voordeel van slapen in het lelijkste gebouw, is dat je er zelf niet naar hoeft te kijken, aangezien je zelf ín het lelijke (en hoge) gebouw zit. Logisch! :D

Omdat wij het huren van een autootje in Salta helemaal geweldig vonden, besloten we hier in Bariloche wederom voor 3 dagen met een huurauto rond te gaan toeren. Voor ons is het de ideale manier om de omgeving goed te bekijken. Met onze Volkswagen Gol (moet niet verward worden met een Golf) hebben we lekker rondgereden door adembenemende landschappen. De eerste dag zijn we naar El Bolson gereden, wat een soort hippiedorpje is. Hier hebben we een markt bezocht en een empanada (dé Argentijnse snack) gegeten.  

Op dag twee en drie stond de 7-meren-route op het programma. De autorit was spectaculair met de azuurblauwe meren. Verder reden we door een landschap met bergen in de meest vreemde vormen, en onderweg kwamen we veel wilde koeien en paarden tegen. Heel leuk!

Na de wilde koeien en paarden in Bariloche was het tijd om nog meer wilde dieren te gaan spotten. Op naar Puerto Madryn aan de Atlantische Oceaan! We namen de nachtbus: een manier van reizen die ons nog steeds prima bevalt met die superluxe bussen hier.

Walvissen en nog meer moois

Puerto Madryn is een klein en gemoedelijk badplaatsje aan de oceaan met één grote toeristische attractie: prachtige dieren, zoals walvissen, pinguïns, zee-olifanten en zee-leeuwen. Hopelijk maken wij jullie niet jaloers, maar wij kunnen zeggen dat wij ze allemaal gezien hebben. En het was fantastisch!! De dag dat wij al deze dieren gezien hebben, begon met een bezoekje aan een museum. Hier zagen we de historie van het gebied en een skelet van een baby-walvis van 11 meter lang. Toen we genoeg geïnformeerd waren over alle dieren in het gebied, kon het echte werk beginnen.

Eerst naar de zee-olifanten. Wat een dikkerds zijn dat! Voor de beeldvorming: mannetjes wegen ongeveer 9 ton. Het was een leuk gezicht om deze olifanten met hun trage tempo te zien bewegen.

Toen was het pinguïn-time. Aan deze kust kan men de grootste pinguïn-kolonie van heel Zuid-Amerika zien. Om precies te zijn: 600.000 vrolijk waggelende pinguïns bij elkaar. Zoveel hebben wij er echter niet gezien, want wij zijn naar een ander gebied geweest waar wij er ongeveer 200 hebben gezien. Ook geen slechte score! :D Pinguïns zijn ontzettend schattige beestjes. We konden heel dicht bij de pinguïns komen (op 1 meter afstand) en dat was echt een feestje. Ze hebben een grappige manier van lopen. Ook hebben we een paar lieve baby-pinguïns gezien.

Daarna gingen we naar de zee-leeuwen en nog meer zee-olifanten. Hier zagen we een zee-leeuw en zee-olifant vechten om een vrouwtje. Het leek wel een live-show van Animal Planet waar wij getuige van waren.

Tot slot namen we de boot om walvissen te kunnen spotten. We moesten even geduld hebben, want het is geen kwestie van ¨één druk op de knop en hé, daar zijn vijf walvissen.¨ Maar ons geduld werd beloond.  Na een tijdje wachten, hebben we wel tien walvissen gezien. Dat was zó gaaf! Walvissen zijn kolossale dieren van 20 a 25 meter lang. Ze kwamen heel dicht bij en zwommen zelfs onder de boot door. Ook hebben we de walvissen op speelse wijze water zien spuiten als een fontein. Bovendien zagen we vooral mama-walvissen met hun baby-walvissen. We voelen ons bevoorrecht dat we hier in Patagonië nu de lente meemaken: van alle dieren zien we ook de jonkies en bovendien staat alles mooi in bloei. Al met al was het erg bijzonder om die dag alle dieren in hun eigen omgeving te kunnen bewonderen.

Krakende gletsjer Perito Moreno

Van Puerto Madryn gingen we naar El Calafate, nog meer zuidwaarts. Het was onze langste busreis tot nu toe (25 uur) maar wel de moeite waard, want El Calafate is erg bijzonder. Waarom? Vanwege de immense gletsjer Perito Moreno. Het is misschien lastig voor te stellen wat een gletsjer nou zo bijzonder maakt, maar echt waar: het is gewoon ontzettend mooi om te zien hoe groot de gletsjer is (5 km breed, 30 km lang en 60 m hoog) en hoe stukken ijs met veel kabaal afbreken en naar beneden donderen. Wat een natuurgeweld! Opvallend is dat deze gletsjer in zijn totaliteit per dag 2 meter kan verplaatsen. Deze krakende gletsjer smaakte naar meer gletsjers. Daarom zijn wij deze week naar El Chalten vertrokken, gelegen op drie uur rijden van El Calafate. In El Chalten kan je namelijk op de 2e grootste gletsjer van Zuid-Amerika lopen! Dat moesten Ivo en Sanne natuurlijk gedaan hebben.

IJswandelen op de gletsjer Viedna

Behalve geliefd om de gletsjer Viedna, is El Chalten helemaal booming vanwege de wandel- en klimmogelijkheden. Het aantrekkelijke aan dit plaatsje is dat je hier op eigen houtje uren of zelfs dagen kunt wandelen door de bergen over perfect uitgestippelde wandelroutes. El Chalten, gelegen in een enorm groot Nationaal Park (Los Glaciars, FitzRoy), trekt voornamelijk bergbeklimmers en wandelaars aan. Iets wat Ivo en ik van nature niet bepaald zijn :P, maar we doen maar even alsof. Nee serieus, we vinden een beetje wandelen door de bergen erg leuk, maar wij houden het liever bij wandelingen van maximaal 4 uur inclusief de broodnodige stopjes, plaspauzes en kodak-momentjes. Het moet wel leuk blijven he. ;) (Even voor de volledigheid: je kunt hier wandelingen maken van 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 en 14 uur. De meeste avontuurlijke die-hards maken erg lange wandeltochten... Onderweg komen we dan ook diverse kampeerplekken tegen.) Het wandelen was leuk, mooi en gezellig, maar wat meer spectakel zoals ¨Ice walking¨ op de gletsjer… dat leek ons wel wat!

Gisteren was het zover. Met de boot gingen we naar Gletsjer Viedna die wel 970 vierkante km groot is! Onze groep bestond totaal uit zes mensen, inclusief onszelf, en we hadden nog twee gidsen bij ons. Eenmaal aan wal liepen we eerst een stukje over rotsen. Vervolgens trokken we onze ijs-wandel-uitrusting aan: ijzers met gemene pinnen voor onder de schoenen, waardoor je nog enig grip op het ijs hebt. De ijzers bijten zich namelijk vast in het ijs. Tegen de kou hadden we ons al goed gekleed. Zie de foto´s… Na wat wandelinstructies konden we aan de slag.

Het was  heel leuk om een keer met zulke pinnen onder onze voeten te lopen. Sowieso het lopen op zo´n groot stuk ijs van wel 200 m. dik is een bijzondere en vooral unieke ervaring. We kwamen langs diepe afgronden in het ijs, waar je beter niet naar beneden kunt vallen. Gelukkig begeleidden onze gidsen ons erg goed zodat we niet in een diepe kloof konden kukelen. Tijdens een pauze´tje kregen we een verrassing om een beetje op te warmen: Bailey´s on the rocks, oftewel met ijs rechtstreeks van de gletsjer afkomstig! Jammieee! Onze ijs-wandeltocht sloten we af onder het ijs, dus ónder de gletsjer. We gingen een soort grot in, waar we een meer zagen van gesmolten ijs en vele kleine watervalletjes. Het klinkt misschien wat vaag, maar het was supermooi! Ik denk dat je er bij had moeten zijn.. ;)

Na twee nachtjes El Chalten zijn wij sinds vandaag weer in El Calafate. Morgen (zondag) nemen wij het vliegtuig naar Buenos Aires. De keuze was snel gemaakt tussen een busrit van 35 uur of een vliegreisje van 3 uur.

Zoals jullie kunnen lezen, vermaken wij ons nog altijd uitstekend! Nog 2 weken te gaan. Wat gaat de tijd toch snel.

Ciaooo!

xxx Sanne & Ivo

ps. Uiteraard wordt ook deze blog weer vergezeld door foto´s. Deze zijn te vinden in 2 mappen: 1. Bariloche – Puerto Madryn. En 2.: El Calafate – El Chalten.