Cuzco en de Salkantay-trekking naar Machu Picchu!

Hola chicos!

Het is weer even geleden sinds onze laatste blog. Intussen zijn we al bijna 1,5 week in Cuzco en het gaat nog altijd heel goed met ons!

Hopelijk gaat het daar ook prima?

Op aanraden van enkele trouwe blog-lezers hebben wij het de eerste dagen in Cuzco lekker rustig aan gedaan... beetje rondwandelen, op bankjes zitten, winkels kijken, wat musea bezoeken en niet te vergeten heel de dag ¨no gracias¨ zeggen. Dit omdat er hier ontzettend veel straatverkopers zijn!

Cuzco is behoorlijk toeristisch, vinden wij. Als de zon schijnt worden we van alle kanten aangevallen ¨zonnebril?¨ Wij antwoorden met een glimlach: no gracias.. Als het regent (ja, ook wij hebben hier regen- en onweersbuitjes): poncho? Wij weer: no gracias.. En voor de rest proberen ontelbaar veel Peruaantjes ons mutsen, sjaals, potjes, schoenpoetsbeurten, poppetjes, excursies en massages te verkopen. Soms wordt het vermoeiend om heel vriendelijk ¨no gracias¨ te zeggen, maar we doen ons best.

Cuzco (op 3300 m.) is de hoofdstad van de Inca´s (een indianenvolk) en wordt door hen ook wel de navel van de wereld genoemd. Het stadje is prachtig gelegen in het Andes-gebergte en in tegenstelling tot Arequipa, is de natuur hier heel groen, waarschijnlijk mede omdat het hier wat meer regent en niet zo mega warm is: 20 graden. Het is dus uitstekend weer om lekker actief te doen. En wij konden natuurlijk niet blijven luieren (hoewel we daar allebei heel goed in zijn)!

Daarom hebben wij een meerdaagse wandeltocht gemaakt naar één van de 7 wereldwonderen: Machu Picchu, de verborgen Inca-stad die nooit door de Spanjaarden is ontdekt en dus niet vernietigd is. Van deze wandeltocht zijn wij afgelopen zondagavond thuisgekomen. Het was werkelijk fantastisch. De gigantische bergen, de sneeuwtoppen, alle flora en fauna, het slapen in een tentje hoog in de bergen, het reisgezelschap, en als grote beloning op de laatste dag: Machu Picchu.

De tocht die wij gelopen hebben heet de Salkantay (dit is de naam van een 6271-meter hoge berg waar de hike-tocht langs liep). Deze tocht is een alternatief op de beroemde Inca Trail, maar volgens velen is de Salkantay-tocht net zo mooi of zelfs nog mooier. Nou, wij vonden het in ieder geval erg mooi. :D Officieel is de Salkantay een 5-daagse trekking waarbij je op de vijfde dag Machu Picchu bezoekt. Omdat Ivo helaas ziek was (van het eten wat hier nog steeds niet altijd even goed valt in onze buikjes), leek het er even op dat we niet eens konden gaan! Gelukkig was hij redelijk snel opgeknapt en konden we alsnog op de 2e dag van de tocht per taxi naar de camping waar onze wandelgenootjes die nacht hadden geslapen. M.a.w.: wij hebben dus vier dagen gelopen i.p.v. vijf dagen. Misschien hadden we ergens ook wel een beetje mazzel dat we vanaf dag 2 pas gingen wandelen, omdat de camping van dag 1 op 3850 m. ligt en het daar ´s nachts dus erg koud wordt!

De Salkantay
Om 3 uur ´s morgens vertrokken we per taxi naar Soraypampa waar de camping van onze wandelgroep lag. Daar aangekomen kregen we een licht ontbijtje en konden we meteen aan onze vuurdoop beginnen, namelijk een klim naar het hoogste punt gedurende de gehele Salkantay-trekking. Vanwege onze hike-ervaring een week eerder in Arequipa in de Colca Canyon (vorige blog), vonden we het best wel spannend om weer zo omhoog te moeten klimmen. Het was Sanne tenslotte toen niet zo goed bevallen en dit keer wilde ze zich er niet toe laten verleiden weer een ezel naar boven te nemen! Met een lading Snickers en powerdrankjes hebben we al lopend de top bereikt van 4600 m. Het was een geweldige kick dat het ons gelukt was! En wat een uitzicht! Eenmaal boven begon het te regenen en konden we meteen hét mode-item van dit moment aantrekken, namelijk de poncho. Soms kunnen wij ons in Nederland moeilijk voorstellen dat mensen in afritsbroeken en poncho´s lopen, maar tijdens zo´n tocht is het toch wel erg handig! ;)  Net als onze wandelstokken die wij in Cuzco hadden gekocht.

We wandelden vervolgens 2,5 uur tot de lunch die hier in Peru bestaat uit een drie gangen: soep, rijst & aardappels of spaghetti, en een glibberig jelly-toetje. Vervolgens liepen we nog ongeveer 3 uur voordat we onze camping in Chaullay bereikten gelegen op 2900 m. We gingen weer (veel!) eten en hebben de avond gezellig doorgebracht met onze wandelmaatjes (4 Amerikanen, 3 Brazilianen, 4 Argentijnen en 1 Duitser en 1 Nieuw-Zeelander: een heel leuk en divers gezelschap). Na zo´n dag lopen zou een douche heel fijn zijn geweest, maar die was er niet (dus Yoni & Nick, bedankt voor de verfrissingsdoekjes!). We gingen op tijd naar bed, want het was een lange dag geweest (we waren tenslotte om 2.30 uur opgestaan) en de volgende ochtend zouden we weer om 6.30 uur vertrekken.

In Cuzco hadden we warme slaapzakken gehuurd, en op de dunne matjes hadden we boven verwachting goed geslapen. De volgende dag stond ons geen zware klim meer te wachten, maar een lange dag wandelen met wat dalen en stijgen door een subtropische jungle onder het genot van mooie watervallen, fruitbomen, veel groen en veel volgepakte ezels & paarden die onze tenten, kookgerei en tassen droegen. Het was wederom een schitterende wandeling en onderweg konden we lekker vers fruit van de bomen eten, zoals passievruchten en bananen. Aan het eind van de dag kwamen we in Santa Teresa aan waar we heerlijk een paar uur hebben gerelaxed in natuurlijke warmwaterbronnen. Het was zó fijn om jezelf weer te kunnen douchen daar! :D

De volgende morgen vertrokken we rond een uurtje of zeven en liepen we richting Aguas de Calientes. Dit plaatsje is uit de grond gestampt vanwege Machu Picchu en ligt dan ook aan de voet van deze toeristische attractie. Aguas de Calientes ligt zo afgelegen dat het niet via een wegennetwerk bereikbaar is, maar alleen met de trein. Het plaatsje zelf is niet veel aan, maar wie Machu Picchu ´s morgens uit de mist wil zien optrekken moet hier in principe wel overnachten. Deze derde wandeldag liep over een spoorlijn waar gelukkig niet om de tien minuten Intercity´s overheen denderden. Wel werd er soms getoeterd en dan moesten we weer opzij voor een trein. Het was een speciale ervaring een keer over een spoor te wandelen.

Eenmaal in Aguas de Calientes aangekomen, kwamen we heel toevallig Wilma (vriendin uit Tilburg) tegen! Heel leuk haar even te zien. :) ´s Avonds konden we eindelijk weer een keer in een echt bed slapen en daar waren we heel erg aan toe! We hadden drie supermooie wandeldagen achter de rug, en morgen zouden we als klap op de vuurpijl Machu Picchu gaan bezoeken.

Bij Machu Picchu (betekent ook wel ¨grote / oude berg¨) is er nog een andere berg waar per dag maar 400 mensen naar boven mogen. Deze berg heet de Wayna Picchu (¨kleine / jonge berg¨). Wij besloten dat wij wel bij deze 400 mensen wilden horen en dit hield in dat je extra vroeg moest opstaan…

Machu Picchu, the lost city of the Inca´s

Om 3.45 ging de wekker en om 4.30 uur stonden we in de rij van de bussen naar Machu Picchu. Omstreeks 6.00 uur waren we boven bij Machu Picchu: mooi op tijd om ticket nummer 315 & 316 te bemachtigen om later op de dag Wayna Picchu te beklimmen. We kenden Machu Picchu wel van plaatjes en foto´s, maar in werkelijkheid is het nog veeeel mooier dan wij verwacht hadden. Het leek wel een sprookje zoals de stad er tussen de steile, groene bergen lag! Onvoorstelbaar hoe de Inca´s hier vroeger (ongeveer 700 jaar geleden) geleefd hebben en ook zo knap hoe ze destijds huizen konden bouwen die ondanks aardbevingen nog steeds voor een groot deel intact zijn. Bovendien ligt deze oeroude Inca-stad ontzettend afgelegen van de bewoonde wereld, dus de Inca´s moesten vroeger dagenlang over steile paden hebben gelopen voordat zij Machu Picchu bereikten.

De klim naar Wayna Picchu was weer redelijk pittig nadat we al drie dagen hadden gelopen, maar zeer de moeite waard. Vanaf de top hadden we een mooi uitzicht op Machu Picchu. Naar beneden lopen was wat spannender, omdat het pad soms bijna verticaal naar beneden liep. Na vier indrukwekkende, vermoeiende, maar prachtige dagen namen we ´s avonds vanaf Aguas de Calientes de trein terug richting Ollantaytambo waar een bus ons op zou komen halen. Er was in Ollantaytambo echter geen bus (tja, het blijft Peru waar alles wat minder stipt is), dus na een uur wachten hebben we een taxi naar Cuzco genomen. Moe maar voldaan van de fantastische dagen, waren we rond 23.00 uur weer thuis.

Zo, dat was een heel verhaal. Daarom houden we onze andere belevenissen wat korter.

Hier dus nog wat korte info:

- We zijn al best wel gewend aan het weggedrag van de Peruanen: hard rijden, veel toeteren, geen regels wat betreft inhalen (links, rechts).

- Ook maken we steeds meer kennis met de Peruaanse cultuur, wat zich vooral kenmerkt door: Tranquilo, tranquilo (¨rustig, het komt goed¨). Dingen werken hier gewoon heel anders dan in Nederland (ook logisch, maar soms staan we wel raar te kijken ;)). Deze mentaliteit heeft in onze ogen voordelen (stress, wat is dat?), maar soms ook wel nadelen want afpraak is niet altijd afspraak. En wat wij in Nederland logisch vinden, werkt hier soms heel anders. Zo passen er in een busje voor 12 mensen gemakkelijk 20 mensen, want je gaat gewoon bij elkaar op schoot en mensen kunnen toch in het gangpad op de grond plaatsnemen? Maar het heeft zeker zijn charme hoe dingen er hier aan toe gaan.

- Het eten in restaurantjes is heel gezellig hier in Cuzco! Vaak komt er een muzikant of een bandje optreden en het leuke is dat het nu échte Peruanen zijn en niet zoals in de Heuvelstraat in Tilburg waar regelmatig (nep-)Peruanen op panfluiten met een cd mee staan te blazen.

- Met het Spaans gaat het al aardig! Vooral Ivo is tijdens het shoppen goed in Spaanse praatjes ¨no, amigo, no, 15 soles¨ (tijdens het afdingen).

- Naast lekker luieren, hebben we voordat we aan de Salkantay begonnen ook nog de Sacred Valley bezocht met idyllische Inca-dorpjes, ruïnes en marktjes. Vanmiddag of morgen gaan we nog een uitstapje maken naar Saysayhuaman (een hilarische naam, want het wordt ook wel uitgesproken als Sexy Woman :P). Deze tempel nabij Cuzco is vermoedelijk gewijd aan belangrijke natuurkrachten.

- We slapen in een knus Spaans familie-hostal waar we intussen zijn doorgeschoven naar de mooiste kamer met uitzicht over Cuzco. We begonnen in een wat kille, bedompte kamer, konden toen doorschuiven naar een klein fleurig kamertje en na de Salkantay-trekking sliepen we voor het eerst in de trots van het hostal.

- Het voelt soms moeilijk om de armoede hier in Peru te zien. We zien veel erbarmelijke huisjes waar de Peruanen toch heel gelukkig lijken te wonen. Verder ligt het werkloosheidspercentage hier in Peru op 56% en dat is goed te merken aan de vele mensen die hun dagen op straat doorbrengen en proberen vanalles te verkopen. Ondanks dat wij heel de dag door ¨no gracias¨ zeggen, hebben we al best wat inkoopjes gedaan en zo toch de economie hier in Peru een kleine impuls gegeven. ;)

- Kleding wassen gaat uitstekend hier in Peru! We hebben al drie keer kleding naar de wasserette gebracht en de wasmachines doen het perfect. Computers komen hier in Peru uit het jaar 1980 (lijkt wel) en zijn heeeeel traag en het toetsenbord plakkerig.

- Misschien zijn we dankzij onze vorige 2-daagse wandeltocht wat getraind, want we hebben nu niet eens spierpijn! Toch vinden we dat we een massage verdiend hebben na de Salkantay en kunnen we vanmiddag eindelijk een keer ¨si¨ zeggen op de vele verzoekjes van de massage-verkopers op iedere hoek van de straat. Dit gaan we zodadelijk doen.

Lieve mensen, dit was het weer. Waarschijnlijk vertrekken we morgenavond naar Puno nabij het Lago Titicaca… schijnbaar een supermooi meer! Daar blijven we één dagje en dan zullen we Peru vaarwel zeggen en kennismaken met Bolivia, tevens aan het Titicacameer! Tot de volgende keer!

Liefs van ons

P.S. We hebben weer drie nieuwe albums met foto´s: 1. Cusco, 2. Salkantay hike, 3. Machu Picchu. Als je de beschrijving van onze foto´s wilt lezen, moet je niet voor de diashow kiezen.
Veel kijkplezier! :D